<h1.Jaki związek ma amlodypina z obrzękiem nóg?
Czym jest amlodypina i w jakich chorobach ją stosujemy?
Amlodypina z chemicznego punktu widzenia jest leczniczą substancją organiczną z grupy pirydyn, a dokładniej dihydropirydyny wykazujących długi czas działania. Substancja ta należy do grupy leków zwanych antagonistami wapnia (lub blokerami kanału wapniowego), dzięki swojemu mechanizmowi działania amlodypina powoduje zmniejszenie napięcia mięśni, rozszerzenie naczyń krwionośnych a co za tym idzie obniżenie ciśnienia krwi. Amlodypinę możemy znaleźć w wielu preparatach dopuszczonych do obrotu o takich nazwach handlowych jak m.in Amlodipine Bluefish, Amlomyl Amlozek, Co-Prestarium, Triveram, Amlopin i wielu innych. Występuje ona zarówno w preparatach jednoskładnikowych, jak i w niektórych lekach złożonych zawierających dodatkowo inne substancje czynne.
Amlodypina jest wykorzystywana w leczeniu niektórych chorób układu sercowo-naczyniowego. Ze względu na swoje działanie powoduje rozkurczenie naczyń krwionośnych (co ułatwia pracę serca i obniża ciśnienie tętnicze krwi). Wykorzystywana jest w leczeniu takich chorób jak:
-nadciśnienie tętnicze;
-przewlekła stabilna dławica piersiowa;
-naczynioskurczowa dławica piersiowa (typu Prinzmetala).
Jakie skutki uboczne mogą wystąpić podczas stosowania amlodypiny?
Tak jak w przypadku wszystkich leków, stosowanie amlodypiny może wiązać się z ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych. Do typowych i dość często pojawiających się skutków ubocznych należą:
-obrzęki zwłaszcza w okolicach kostek;
-zmęczenie i osłabienie;
-bóle brzucha, nudności, niestrawność;
-duszności;
-nagłe zaczerwienienia twarzy;
-kołatanie serca;
-bóle i zawroty głowy;
-senność.
Należy także zwrócić uwagę czy nie występują przeciwwskazania do stosowania amlodypiny. Preparat ten jest bowiem przeciwwskazany u pacjentów, u których występuje lub występowała:
-nadwrażliwość na substancję czynną, pochodne dihydropirydyny lub którąkolwiek substancję pomocniczą zawartą w stosowanym przez pacjenta leku zawierającym amlodypinę;
-ciężkie niedociśnienie;
-wstrząs (w tym wstrząs kardiogenny);
-zwężenie drogi odpływu z lewej komory ( np. zwężenie zastawki aortalnej w znacznym stopniu);
-hemodynamicznie niestabilna niewydolność serca po przebytym ostrym zawale mięśnia sercowego.
Dlaczego amlodypina powoduje obrzęki nóg?
Obrzęki obwodowe są częstym i uciążliwym skutkiem ubocznym stosowania antagonistów wapnia. Objaw ten nasila się zwłaszcza podczas długiego przebywania w pozycji stojącej w ciągu dnia i zmniejsza się w nocy. Nasilenie obrzęku pojawia się także podczas wysokiej temperatury otoczenia. Dodatkowo im wyższa stosowana dawka amlodypiny, tym większe ryzyko wystąpienia tego skutku ubocznego.
Obrzęki obwodowe są efektem głównego mechanizmu działania substancji z grupy blokerów wapnia, czyli działania rozszerzającego naczynia obwodowe. Rozszerzenie naczyń przedwłośniczkowych powoduje odruchowy skurcz naczyń zawłośniczkowych co prowadzi do zwiększenia ciśnienia hydrostatycznego w naczyniach włosowatych, co skutkuje nasileniem przesączania płynu do przestrzeni zewnątrznaczyniowej (ucieczki płynu poza naczynie) co objawia się powstaniem obrzęku obwodowego. Przeprowadzone dotychczas badania wykazały, że u około 25% pacjentów przyjmujących amlodypinę wystąpił ten skutek uboczny.
Postępowanie w przypadku wystąpienia obrzęków podczas terapii amlodypiną zależne jest od sytuacji klinicznej i uwzględnia kilka możliwości: odstawienie leku, redukcje przyjmowanej dawki, zmianę na inny lek z grupy antagonistów wapnia. W praktyce, jednak zanim lekarz zdecyduje się na którąś z powyższych zmian, obserwuje najpierw zależność występowania obrzęków od dawki oraz czasu trwania terapii.
Bibliografia
<
<
<
