Amlodypina jest substacją należącą do grupy leków, które są nazywane antagonistami wapnia lub blokerami kanału wapniowego. Z chemicznego punktu widzenia to długo działająca pochodna dihydropirydyny. Według Polskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego amlodypina jest jednym z leków pierwszego wyboru u osób z nadciśnieniem tętniczym lub chorych na astmę czy z izolowanym nadciśnieniem skurczowym.
Interakcje amlodypiny z innymi substancjami leczniczymi
Amlodypina ma działanie obniżające ciśnienie tętnicze, które sumuje się z działaniem obniżającym ciśnienie krwi innych przyjmowanych leków o właściwościach przeciwnadciśnieniowych.
Inhibitory CYP3A4
Stosowanie amlodypiny równocześnie z inhibitorem proteazy, azolami przeciwgrzybczymi czy makrolidami takimi jak: erytromycyna, klarytomycyna, diltiazem czy werampil powoduje zwiększenie wpływu amlodypiny na organizm czego skutkiem może być zbyt duże zmniejszenie cieśnienia tętniczego. Wpływ równoległego przyjmowania tych substancji może być bardziej widoczy u osób starczych, dlatego ważne jest, aby odpowiednio dostosować dawki leku.
Induktory CYP3A4
Przyjmowanie amlodypiny równolegle z induktorami CYP3A4 np. ryfampicyna lub ziele dziurawca może wpływać na zmianę jej stężenia w osoczu. Dlatego podczas ich skorelowanego stosowania należy kontrolować ciśnienie krwi i odpowiednio modyfikować dawkę, jeśli zajdzie taka potrzeba.
Takrolimus
Stosowanie amlodypiny równocześnie z takrolimusem niesie za sobą ryzyko podwyższenia stężenia takrolimusu we krwi. Jednak mechanizm farmakokinetyczny takiej interakcji nie jest do końca znany. W sytuacji podania amlodypiny pacjentom leczonym takrolimusem, aby uniknąć toksycznego stężenia takrolimusu, należy kontrolować jego stężenie we krwi.
Cyklosporyna
Nie przeprowadzono badań interakcji między amlodypiną a cyklosporyną u zdrowej populacji, natomiast zostały one przeprowadzone u osób po przeszczepie nerki. Badania te wykazały, że stężenie cyklosporyny się zwiększa w przedziale od 0% do 40%, dlatego u osób po przeszczepieniu nerki, które stosują amlodypinę należy kontrolować stężenie cyklosporyny a w razie konieczności zmodyfikować jej dawkę.
Symwastatyna
Przeprowadzone badania wykazały, że stosowanie amlodypiny razem z symwastatyną prowadzi do niemal 80% zwiększenia stężenia symwastatyny w porównaniu ze stosowaniem symwastatyny w monoterapii. Pacjenci, którzy stosują amlodypinę powinni zmniejszyć dawkę symwastatyny do maksymalnie 20 mg na dobę.
Badania kliniczne nie wykazały istotnych interakcji farmakokinetycznych pomiędzy amlodypiną a warfaryną, digoksyną i atorwastatyną.
Interakcje z pożywieniem
Amlodypina może być stosowana razem z pożywieniem. Pokarm nie wpływa na wchłanianie substancji z przewodu pokarmowego.
Sok grejpfrutowy może nasilać działanie amlodypiny, poprzez zmniejszenie jej metabolizmu w wątrobie i wzrostu stężenia we krwi. Skutkiem czego może być nadmierne zmniejszenie ciśnienia tętniczego.
Interakcje z alkoholem
Amlodypina nie wchodzi w istotne interakcje z alkoholem. Jednak należy pamiętać, że spożywanie alkoholu może osłabić jej działanie, a co za tym idzie może spowodować nawrót dolegliwości.
Inne rodzaje interakcji
Preparaty z dziurawcem mogą zmniejszać stężenie amlodypiny w osoczu.
Amlodypina może wywoływać nieznaczny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługę maszyn. Problemy szczególnie mogą występować na początku terapii, ponieważ rozpoczęcie terapii amlodypiną często wiąże się z zawrotami głowy, nudnościami i nadmiernym zmęczeniem.
Bibliografia
Amlozek ChPL
